Nog maar 3 weken.....

Hallo allemaal

Het heeft eventjes geduurd, maar bij deze dan weer een bericht. Deze keer begin ik met een verzoek aan jullie. Ik wil graag na afloop van de reis een fotoboek laten maken van al mijn berichten met jullie reacties en de foto's. En verder ben ik zo benieuwd naar wie er nu allemaal deze site lezen. Soms hoor ik via via van mensen die de site lezen waarvan ik het nog niet wist. Daarom wil ik jullie vragen om allemaal een berichtje achter te laten. Dan weet ik wie de site lezen, leuk voor later in het plakboek en helemaal leuk voor hier want het is echt leuk om de berichtjes hier te lezen. Alvast heel erg bedankt.

Tja dan nu even terugkomend op de titel. Over 3 weken:
- ben ik bijna zover om weer voet op Nederlandse bodem te zetten,
- gaat het echte werkende leven beginnen na zo lang student te zijn geweest
- ga ik het hier ontzettend missen
- kijk ik terug op een fantastische tijd die ik voor geen goud had willen missen
- is pas over 3 weken, dus nog 3 weken te gaan om hier nog alles eruit te halen en volop te genieten.

De afgelopen twee weken waren opnieuw twee bijzondere weken. Vanalles is er gebeurd en ik wou dat ik wat vaker een camera bij me had gehad om de mooie momenten vast te leggen.
Het belangrijkste is natuurlijk dat pap hier is gekomen. Vorige week woensdag is hij na en lange vlucht vanuit Dusseldorf met overstap in Atlanta hier goed aangekomen. Hij heeft een auto gehuurd waarmee hij naar de ranchis gekomen. Afgesproken was dat hij mama zou bellen als hij in de auto zat die mij vervolgens weer op de hoogte zou brengen. Maar ik hoorde steds maar niets. Stiekem was ik best ongerust, omdat het verkeer hier toch heel anders is als in Nederland. Ik was uiteindelijk zelfs al naar de poort toegelopen toen pap daar aan kwam rijden in een dikke luxe Dodge. Wat bleek: zijn mobiel heeft hier helemaal nergens bereik. Best bijzonder om pap dan na 2 maanden weer te zien. Je bent dan ineens weer stukken dichter bij thuis met je gedachten. Snel hebben we mama gebeld omhaar gerust te stellen. Pap heeft van mij nog een korte rondleiding gehad over de ranch waarna we zijn gaan slapen.
Donderdags kregen we van Cathy al de sleutel van haar appartement in New Orleans, waar we gebruik van mochten maken. Zo gastvrij! Dit hebben we afgelopen weekend dan ook maar gedaan. Maar eerst heeft pap zijn ogen uitgkeken hier en heeft hij vrijdag zelf ook paardgereden op Vegas een hele grote vos. Ook is hij met Richard op pad geweest voor allerlei klusjes rond de ranch.
Zaterdags zijn we na even gereden te hebben op pad gegaan naar New Orleans. Een ware belevenis. Daar aangekomen zijn we eerst naar het autoverhuur bedrijf gereden om mij als tweede bestuurder in te schrijven. Toen de dame achter de balie ons meedeelde dat dat enkele honderden dollars ging kosten hebben we er toch maar van afgezien. Vervolgens zijn we naar het appartement gereden midden in de French Quarter, het oude stadcentrum. Beter konden we het niet hebben. We zijn over de French Market (een overdekt plein met allerlei souvenirkramen) gelopen en hebben de beroemde beignets en koffie genomen (zelfs pap vond de koffie heerlijk end at wil wat zeggen, voor mij nog steeds warme chocolade, die koffie wil er nog niet helemaal in) bij Cafe du Monde. Daarna zijn we naar de Mississippi rivier gelopen en hebben de raderboot bewonderd met zijn stoomorgel. Ook was er voor de kathedraal een straattheater van 4 donkere jongens. Zij stonden langs de weg en hadden echt hele goede humor. De weg erlangs was nogal druk en op een gegeven moment reed er een hele luxe Lexus heel langzaam langs met de raampjes open. Zegt een van de jongens in de microfoon: "toe maar, doe maar luxe, wij hebben vanavond ook zo'n auto weet je, met hetzelfde kenteken." Vervolgens ging een van de jongens nadoen hoe je doet als je te lang op Bourbon Street hebt rondgelopen en dus dronken bent. Hij wandelde al dronken zo de weg op, ging daar salto's enzo doen op straat terwijl de auto's vol in de remmen moesten. Erg grappig. Hierna zijn we nog naar het beroemde House of Blues geweest waar de een of andere bekende bluesband druk met de soundcheck bezig was. Gegetn hebben we in het Royal Sonesta hotel waar ik eerder al met Mardi Gras gelogeerd had. Op de terugweg s avonds naar het appartement kwamen we weer langs de kathedraal waar de mensen buiten in de rij stonden met kaarsjes voor de paaswake. Tja, nu we er toch waren wilden we dit eigenlijk niet missen en we besloten naar binnen te gaan. Dit was een hele bijzondere dienst met de aartsbisschop en de oude kardinaal die zelf amper meer kon lopen. De dienst duurde wel 2,5 uur!! Ja, je leest het goed! En ik had het zo koud met die airco aan!!!! Brrrr.... maar het was wel prachtig. Wat een koor ook zeg! Met orkest (o.a. trompetten, fagotten, pauken etc.) en een hele goede soliste. Pap heeft stiekem nog even gefilmd waarbij hij natuurlijk niet merkte dat hij zelf vals meezong en dat dus voornamelijk op het filmpje te horen was omdat hij natuurlijk het dichtst bij de camera was (Toen we het filmpje hier op de computer terugkeken begon Kahlua de kaketoe dan ook gelijk heel hard mee te krijsen toen hij pap zo vals hoorde zingen haha!!).
De volgende da zijn we in het centrum nog rond wezen kijken en kwamen we een paasoptocht tegen. Jaja, de welgestelden hadden hun cabrio's voor de dag gehaald waarin achterin de oude gezette dames in een soort bruidsjaponnen knuffeltjes en mierzoet snoepgoed ut zaten te delen. Vol ongeloof stond pap te kijken. Toen vroeg in de middag de echte parade begon stond pap helemaal met open mond te kijken. Je zag hem gewoon denken: die Amerikanen zijn echt knettergek! Pap had ze met Mardi Gras moeten zien!! Maar het was weer een leuke parade, fanfare en grote soort van carnavalswagens waarvanaf de kettingen weer uitbundig gegooid werden. 36 was de buit deze keer! De oudere man die naast mij stond vertelde het verhaal erachter. Ik citeer: "Mijn oude overbuurvrouw is hier dertig jaar geleden mee begonnen. Zij was een zeer welgestelde nogal vulgaire dame die het leuk vond om met pasen vanuit haar cabriolet cadautjes voor de kinderen uit te delen. Nu woont ze verderop in Bourbon Street en komt de optocht,die steeds pompeuzer is geworden, nog steeds bij de oude inmiddels hoogbejaarde dame langs." Na de optocht zijn pa en ik nog naar de oudste begraafplaats van New Orleans gelopen maar deze was helaas op eerste paasdag gesloten. We hebben toen de auto gepakt en zijn naar St. Charles Avenue gereden langs alle enrome luxe oude plantagehuizen en ook naar de Garden District waar Angelina Jolie en Brad Pitt hun stulpje hebben. Optijd voor de storm waren we weer thuis.
Het ging er weer flink hard aan toe tijdens de storm. Ik had m'n oordoppen in voor het geval pap zou snurken en schrok ineens wakker van m'n bed dat stond te schudden, dat wil zeggen, het hele huisje stond te schudden door een bliksem. Kennelijk erg dichtbij. Later kort daarop was er nog een moment van keiharde bliksem die je hoorde scheuren (m'n oordoppen waren inmiddels uit) en waardoor het hele huisje op z'n grondvesten stond te beven. Brrrrr......
Maandags hadden we een paasbrunch bij Richard en Sophia. Heel gezellig en lekker gegeten waarbij we gelijk al onze avonturen konden vertellen.
Dinsdag besloten Richard en Sophia (welverdiend!!) een extra dag vrij te nemen waardoor pap en ik tussen het voeren door weg konden om te shoppen. We zijn naar Rob geweest in Mandeville om de laatste dingen voor m'n duikbrevet in orde te maken en vervolgens naar Slidell gereden om te shoppen. Gelukkig hadden we de enorme kledingwinkels vrij laat pas in de gaten want anders was ik nu blut geweest. Maar in 1 uurtje ben ik toch aardig geslaagd! Een jurk voor de bruiloft van Charlotte en Jeroen (heel mooi blauw) en een jurk voor m'n diploma-uitreiking, en nog veel meer! Shoppen is hier echt veel goedkoper. Voor degene die misschien wel gaat trouwen (iemand weet vast wel wie ik bedoel haha), het loont de moeite om een vliegticket te kopen en hier voor trouwkleding te shoppen ;) 's avonds zijn pap en ik in Franklinton bij het pizzabuffet restaurant wezen eten. Opnieuw een bijzondere ervaring voor pap.
Woensdag hebben we een dag hard gewerkt op de ranch, en vandaag zijn we wezen lunchen in McComb, Mississippi. Na een ochtend hard werken was dit een bijzondere ervaring. Buffetten waar je maar kon kijken. Salades, fruit, lokale warme maaltijden en nog veel andere warme maaltijden, buffet vol gebak, ijs, en andere desserts! Onvoorstelbaar en dat voel je wel in je buik zeg! Het postuur van vele Amerikanen blijkt steeds beter verklaarbaar....haha. En tja, mijn buik kan ik ook met moeite in vorm houden.... ;)

Bij deze wil ik Maria nog feliciteren want als ik me niet vergis ben je vandaag jarig! (Hier is het nog steeds donderdag, bij jullie al niet meer geloof ik ;)
Oma Peters, heel er bedankt voor de lieve brief en een hele fijne verjaardag maandag! Een van de ooms of tantes wil dat vast wel doorgeven ;)

Veel liefs Ellis