Tornado's, overstromingen, alligators...etc

Hey allemaal!

Tja, zoals de titel al wel een beetje aangeeft....het is een veelbewogen tijd geweest sinds mijn vorige bericht. Maar eerlijk is eerlijk: de titel klinkt heftiger dan dat het uiteindelijk was. Maar ja, een titel moet pakkend zijn, toch?

Allereerst, zoals jullie vast gemerkt hebben: de foto's wilden niet echt lukken de vorige keer. De computer bleef vastlopen en uiteindelijk stond dezelfde foto er zelfs 4 keer op. Dat heb ik nu aangepast en hopelijk gaat het deze keer wel lukken, want ik heb inmiddels ook de originele duikfoto's van Chris gekregen en ook een heel mooi filmpje van mij met een schildpad. Ik hoop dus dat het nu wel lukt. Ik zou zegen: al duurt het me de hele middag, maar ja dan hebben Richard en Sophia zo lang ook geen internet en dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Goed dan terugkomend op de titel. Ik wou er eigenlijk nog coyote's en veulentjes achteraan zetten, maar die ruimte kreeg ik niet van waarbenjij. Ik ga in elk geval op chronologische volgorde beginnen en dat betekent in dit geval dat ik achteraan het rijtje begin..

Ongeveer 1,5 week geleden zijn Sophia, Marina en ik naar de ranch van Hilda geweest. Sophia rijdt daar ook enkele paarden. Ze hebben daar nu heel veel veulentjes gekregen. Echt onzettend lief. Wezijn de hele ranch rondgereden en hebben alle veulentjes en ook de jaarlingen bekeken. Als je een veulentje vrij stevig onderaan de manen kriebelt gaat 'ie aan je andere hand sabbelen. Zo ontzettend schattig. Er zijn foto's van.

Vorige week woensdag is Marina naar huis teruggegaan. Het weekend ervoor hadden we als verrassing op de zaterdag een surprise afscheidsfeest georganiseerd. En Marina had helemaal niets door. 's Middags deed ik alsof ik buikpijn had en niet verder kon helpen. Toen had ik me snel gedoucht en ben ik zogenaamd wat op gaan ruimen in het huisje. Er moest nog een tas terug naar Richard en Sophia, dus die had ik gevuld met spullen voor het eten en teruggebracht naar hun huis. Marina keek wel even raar op maar is toen verder gaan helpen op de ranch. Bij het huis van Richard en Sopia ben ik de keuken ingedoken en heb ik hutspot en pannenkoeken gemaakt en ook nog wat salades. Dit omdat Marina al een tijdje zei dat ze weer zo'n zin had in hutspot. En omdat het Nederlands is natuurlijk. Nadat ik de keuken zo ongeveer gemolesteerd had (er zit hier zo'n maler in de gootsteen die het groenafval maalt en dan spoelt het met het water naar de septische tank. Dat kende ik niet dus ik had iets (lees VEEL) te veel erin gedaan en toen zat ie verstopt. Gelukkig kon Richard er nog bij om het te repareren) kwamen enkele vrienden. Er zijn er ook wat niet gekomen. Maar gelukkig vond Marina dat in zekere zin wel prettig zodat het niet echt op een afscheidsfeest leek. De hutspot viel erg in de smaak, al was ie in Nederland waarschijnlijk niet door de keuring gekomen haha. De aardappels waren anders en waren een beetje te gaar.

Zondag zijn we omdat het Marina's laatste weekend was nog met een boot de rivier op gegaan in Mandeville. De boot is van Carol en het was echt een geweldige tocht! Een echt avontuur ;) We waren erg ver gegaan ook met grote snelheid en op een gegeve moment werd het steeds moeilijker om er door te komen vanwege overhangende bomen en takken in het water. Op de plek aangekomen waar we wilden keren sloeg de motor af en daar zaten we dan. Onder een snelweg en in de buurt van een net geopend sjiek restaurant. Carol, Richard en Nevil (de man van Judy die beide ook aan boord waren) hebben een hele tijd geprobeerd de motor weer aan de praat te krijgen. Maar er zat water in, waarschijnlijk condens uit de tanks. Het lukte niet. En dat terwijl er daar alligators in de rivier zaten. Tegen het donker zouden die tevoorschijn gaan komen. En het begon inmiddels te schemeren. Hier is het dan erg snel donker. Uiteindelijk zijn we naar de kant gepeddeld (zonder peddels want die waren door Carol's vader van boord gehaald). Dus daar peddelde ik met de deksel van de koelbox al half overboord hangend, stiekem hopend dat er geen alligator HAP zou zeggen. Aan de kant gekomen moesten we met de spullen eens tukje door een bosje en kwamen we met de koelboxen uit in de tuin van het sjieke restaurant. Haha, zullen die mensen even raar gekeken hebben. Carol's ouders hebben ons toen opgehaald. De motor van de boot sloeg later weer aan en Carol en Nevil hebben de boot weer teruggevaren in het donker met als gevolg een grote scheur in het dak. Aiai. Dit was me het avontuur wel.

Dan staat er nog het woord coyote's. Tja, die heb je hier ook. Die komen 's nachts tevoorschijn en gaan achter de koeien van de buurman aan in het weiland hier direct naast. Ze maken een hoog jankend geluid. Heel bizar om te horen. Maar ze zijn erg bang voor mensen gelukkig. Tussen de koeien staat een ezel in de kudde. Die beschermt de koeien tegen de coyote's. Hoe het precies werkt weet ik eigenlijk niet. Maaqr best grappig zo'n ezel tussen een kudde koeien. Hier hebben ze de black angus koeien voor de beef.

Woensdag is Marina naar huis gegaan. Alles is goed gegaan las ik al op haar site. Gelukkig maar. Ik bleef op de ranch toen ze haar wegbrachten. Het zou erg slecht weer gaan worden namelijk. Dit viel uiteindelijk overdag wel mee. 's nachts werd het een ander verhaal. Het ging hevig onweren en tegen 2 uur 's nachts werd ik dan ook even wakker van het onweer maar ik ben eigenlijk gelijk weer in slaap gevallen. Hoor ik de volgende dag van Richard en Sophia dat het noodweer is geweest. Ze wilden me nog wakker bellen om te zeggen dat ik in de feedroom van de stallen moest gaan zitten vanwege een naderende tornado. De stallen zijn een metaal gebouw. Het huisje waar ik zit is van hout, vandaar....
De tornado is gelukkig net om ons heen gegaan. Wilmer, een plaatsje hier vlakbij is bijna helemaal verwoest. Huizen waren een kwartslag gedraaid enzo. Stel je voor: stap je 's ochtendsde voordeur uit, sta je ineens naast het huis....
De tornade is doorgegaan naar missisippi waar hij veel meer schade heeft aangericht. Op het nieuws te zien was er niets meer over van de huizen daar dan alleen wat brokstukken. We hadden dus er veel geluk gehad.
Die avond was ik tv aan het kijken. Grey's Anatomy (loopt hier natuurlijk voor t.o.v. NL (Bram en Tim gaan niet blij zijn....)) Maar het werd steeds onderbroken voor tornado-waarschuwingen hier in de buurt en waarschuwingen voor overstromingen. Ik slaap boven in het huisje vlak onder een oude boom. Nou, dat leek me niet zo goed idee, dus ben ik maar op de bank beneden gaan slapen. De night-check had ik in de stromende regen gedaan. Maar gelukkig viel het allemaal mee. Het huisje stond nog exact hetzelfde toen ik wakker werd.
Overdag kwam Tiffany met haar paard Zhivago voor het officiele concours dit weekend. Ik was terwijl zij les kreeg van Sophia op Maradona aan het galoperen. Tiffany zei later dat het er goed uitzag en dat ik zelfs als ik wil dinsdag op Zhivago mag rijden. Volgens mij is dat een groot compliment. 's avonds zijn we met haar bij de mexicaan wezen eten.

Zaterdag waren de rivieren inmiddels zo uit hun voegen getreden dat half Franklinton ondergestroomd was en ook hebben de buren hier in de omgeving ineens extra vijvers in de weilanden. Wij zitten hier gelukkig net wat hoger met de Ranch.
Het concours ging zeer goed. Na het hele weekend had Tiffany 4 keer geloof ik de eerste plaats in haar klasse. Sophia had met Traveltimes geloof ik 5 keer de eerste plaats en 1 keer de tweede plaats. En dat terwijl de concurrentie moordend was! Een andere leerling van Sophia had ook steeds de eerste plaats. Een erg geslaagd concours dus!! Foto's voeg ik bij.

Zaterdagavond kwam Chris mij ophalen. We gingen uit eten in New Orleans. Eerst heeft hij mij de belangrijkste straat in New Orleans laten zien. St. Charles Avenue. Hier staan alle plantagehuizen van vroeger. Dit zijn de huizen van de eigenaren van de vroegere katoenplantages hier. Dit zijn supermooie enorme kastelen in de stijl van het huis van Richard en Sophia. Prachtig!!! Helaas kon ik geen foto's maken. In de enorme tuinen was 3 keer een bruiloft aan de gang. Net als in de film zegmaar. Iedereen in galakleding met champagne en honderdduizenden kaarsjes en obers enzo. Onvoorstelbaar. Je waant je echt in een hollywoodfilm. Prachtig! Chris woont zelf in een zijstraat van St. Charles Avenue in ook een erg groot huis.
Hij wou mij New Orleans laten zien en het restaurant moest dus ook een Cajun restaurant zijn. De restaurants in de rand van de stad waren echter verschrikkelijk druk en de wachttijd was vaak meer dan 1,5 uur. Na verschillende restaurants af te zijn geweest besloten dan maar richting het centrum, Bourbon Street van Mardi Gras te gaan. Daar was het echter bijzonder donker toen we aan kwamen rijden. Geen enkele straatlantaarn was aan, alle huizen donker...heel raar. Toen ineens sprong al het licht aan. Stroomstoring?
In Bourbon Street aangekomen waren alle restaurants dicht. Bizar op zaterdagavond. Een superdeluxe restaurant was wel open. Daar zijn we toen naartoe gegaan. Heel sjiek binnen. De ober schoof mijn stoel naar achteren, legde de servet op m'n schoot en we moesten wijn kiezen van een enorme kaart. Chris koos gelukkig en toen kwamen ze met zo'n enorme wijnkoeler op een standaard aan en moet hij eerst voorproeven enzo. Wederom net als in een film. Hij was heel galant en bestelde ook het eten voor mij. Nooit zoiets meegemaakt. Vooraf krabvingers (heel lekker) daarna kalfsvlees met een witte vis, krabsaus en asperges. Heerlijk! En als toetje de lokale broodpudding, wederom verrukkelijk! Inmiddels was het middernacht en zijn we naar zijn huis gegaan waar ik die nacht gelogeerd heb. Zo'n grote tv als hij had heb ik nog nooit gezien. De complete muur was bedekt! Ook een speelkamer met pooltafel, flipperkasten etc. En een Porsche uit 1964 en antieke motoren in de garage.....
De volgende ochtend wilden we de lokale beignets proeven in cafe du monde. Het bekendste cafe van New Orleans. Alleen stond er zo'n 500 meter rij alleen al buiten. We zijn maar door gereden en hebben uiteindelijk in Covington bij een grieks restaurant geluncht/ontbijt. Toen heeft hij me terug gebracht naar de ranch. Een erg geslaagd weekend dus!
Van Chris heb ik ook alle duikfoto's gekregen, dus die ga ik nu maar eens inladen!

Papa heeft inmiddels zijn ticket geboekt en komt woensdag 8 april en gaat woensdag 6 mei weer terug. Lekker lang dus! We gaan samen met de auto naar Washington DC waar Coen is en dan met Coen naar New York. Met de auto dus lekker toeren. Tiffany heeft ons uitgenodig om onderweg eerst bij haar in haar andere huis in Lexington, Kentucky langs te komen. Daar zjn eind april de belangrijkste paardenraces van Amerika en ook de militairy. Dat wordt dus erg bijzonder!!

Veel groetjes allemaal en bedankt voor alle berichtjes. Het is erg leuk om die hier allemaal te lezen!!

Veel liefs Ellis