Laatste deel verslag

Hoi allemaal

Jullie hebben het laatste deel van ons reisverslag nog tegoed, dus bij deze!
De computerbeschikbaarheid was niet altijd even goed, vandaar dat het even op zich heeft laten wachten.
Alle foto’s staan overigens op: www.mijnalbum.nl/Album=P4DXQ3GH

We hebben nog weer het nodige meegemaakt, dus het beloofd weer een lang verslag te worden.

Gebleven waren we bij het etentje met Jerry en Cathy, de mensen van wie wij gebruik mochten maken van het appartement. Nou, dat was me wat....
Wij zaten in het Napoleonhouse (het huis waar napoleon zou komen te wonen na zijn verbanningen, maar waar hij nooit is gearriveerd) te wachten toen Cathy kwam. Ontzettend leuk haar weer te zien! Later kwam Jerry (hij moest eerst een parkeerplaats vinden) en toen gingen we eten in een luxe restaurant, Antoine's. Het oudste restaurant van New Orleans. Wij wilden eigenlijk trakteren als bedankje, maar toed we de deur opendeden van het restaurant hadden we direct in de gaten dat onze creditcards dit niet toe zouden laten. Jemig wat een sjieke bedoening. We kregen een tafel aangewezen waar Jerry niet bepaald tevreden mee was. Hij was hier immers vaste klant en kende bijna al het personeel (die hadden kennelijk ook voor hem gewerkt in het verleden), we moesten naar een andere kamer. We kwamen terecht in de Queen's room. Een klein vertrek om in privé sfeer te kunnen eten. Vervolgend bestelde hij wijnen (a 140 dollar per fles zag ik per ongeluk, dat werd dus echt niet trakteren!). En de appetizers kwamen te voorschijn: gefrituurde oesters, krabsalade, pittige garnalen (lees: m'n neustussenschot stond in de fik door de hoeveelheid wasabi, dank voor de vele wijn!) en oesters onder een bedje van gegratineerde spinazie. Ondertussen waren wij hard aan het denken hoe de officiële etiquette aan tafel ook alweer moest. Ik (Ellis) probeerde een oester met spinazie. Iedereen at alleen met een vork, maar met alleen de vrok kreeg ik dat ding echt niet uit de schelp, dus daarom maar m'n mes erbij gepakt. Toen zei Jerry dat het alleen met een vork moest. HELP!! Volgens Cathy keek ik alsof de oester ging ontploffen.
Maar het werd nog mooier toen Jerry vroeg wat wij van Obama vonden. Wij zeiden dat we hem erg sympathiek over vonden komen. "Wat......ik weet zeker dat die man zelf moslim is!!" antwoordde Jerry, licht explosief. OEPS!! Voor de rest van de avond hebben we alleen maar ja geknikt als de republikeinen de hemel in werden geprezen. Met Cathy hebben we nog leuk over de dieren gekletst. En toen de rekening kwam trok Jerry (thank god!!!) z'n creditcard uit z'n zak!! Gelukkig hadden we in Nederland nog een bedankje voor Cathy gekocht (een sjaal van 3 euro...maar goed, het ging om het gebaar haha)

De volgende ochtend (zondag) ging om 5.30u al de wekker. Om 7 uur werden we in het Hilton verwacht voor het eerste praatje die dag van het congres: Sperma-allergie, gecombineerd met ontbijt (muffins en vers fruit).
Die dag nog veel interessante en ook nieuwe dingen gehoord. We hebben geoefend met intuberen op een pop (misschien moet ik dat toch maar aan een ander overlaten!).
Wel hebben we tussendoor in het zonnetje nog een ruim uur bij de fontein van het Hilton kunnen zitten. Ik ging wat de drinken halen voor ons bij de bar buiten. Daar zaten allemaal Amerikanen naar een ijshockey wedstrijd te kijken. Het bier was erg slap volgens Jiska, dus ik vroeg aan de barman naar de sterkste biersoort die hij had. Hij keek mij raar aan, evenals al die Amerikanen. Wou je de donkerste, vroeg hij. Nee, het hoogste alcoholpercentage. Toen zag je al die monden openzakken. Maar uiteindelijk was het wel een goed biertje, aldus Jiska.
's Avonds hadden we nog tot 21.30 praatjes. Lange dag dus.

Maandag hadden we alleen ’s ochtends lezingen, en aan het eind van de middag. Tussendoor waren we even terug naar het appartement gegaan. Dat bleek achteraf maar goed ook want er stak een flinke storm op. De luiken begonnen te klapperen waardoor we in hevige wind en regen het balkon op moesten om alles vast te zetten. Gelijk ook maar naar het balkon van de buren geklommen om de luiken die daar bleven klepperen ook maar vast te zetten. Naar de lezing aan het eind van de middag zijn we niet meer geweest. Het was bijna onmogelijk om ongeschonden door die storm te komen. Tegen 18.30u zakte het af en om 19u kwam Chris ons ophalen. Hij nam ons mee om typisch New Orleans eten te gaan eten. Bij Mulate’s kregen we crawfish (rivierkreeftjes), krabpoten, alligator, kikker (jawel! Van die 20cm lange benen, zag er niet uit, maar smaakte goed), champignons en meer.
Na het hoofdgerecht zijn we naar Bourbon Street gegaan om uit te gaan. Eerst waren we in een Jazz bar met live-muziek. Erg leuk. Daarna zijn we naar Pat O’Briens gegaan. Een pianobar. We kregen enorme Hurricane’s (cocktails) met zeer veel rum erin aanwezig. Op het podium stonden 2 grote vleugels. Achter één zat een grote Amerikaanse vrouw met lang rood haar en een zware, beetje rauwe stem. Achter de andere zat een echte “hunk”. Je kon dan verzoekjes doorgeven en dan gingen hun het spelen. Erg goed en vooral ook erg leuk! We hebben genoten! Jiska had bijna nog een leuke orthopeed uit San Diego aan de haak geslagen ;) De rest mag je zelf vertellen Jis, haha. Dit klinkt trouwens erger dan dat het is hoor, ze hebben alleen erg leuk gekletst!

Dinsdag bleek door de lichte kater de ochtendsessie niet meer helemaal haalbaar. Een uurtje later dan gepland schoven we weer aan bij de sessies. Pech was wel dat één van de lezingen waarvan we het meest hadden verwacht, gecancelled bleek. Het was weer een leerzame dag en we hebben het congres dan ook goed afgesloten die dag.
’s Avonds hebben we onze koffers ingepakt en een groot deel van het appartement gepoetst. We hebben het schoner achtergelaten dan dat we het aantroffen ;)

Woensdagochtend ging om 5u de wekker. Ik heb Jiska naar het vliegveld gebracht. Na wat overpakken omdat de koffer te zwaar bleek, is ze onderweg gegaan naar Newark. Ze heeft daar met Mariska wat dagen in Princeton doorgebracht wat erg leuk bleek, te horen aan de verhalen achteraf. Japanse sauna, bar, etc. Klonk allemaal erg goed.
Zelf ben ik nadat ik Jiska had weggebracht, naar de ranch in Franklinton gereden. Keihard de country-muziek aan in de auto, zonnebril op, heerlijk! Ik was al vroeg op de ranch waar ik gelijk Maradonna een knuffel heb gegeven! ’s Ochtends gaat het gelukkig door de koelte goed met hem. Zodra het zonnetje begint te schijnen en het warm wordt, dan gaan z’n neusgaten wijd open staan en zie je z’n tussenribspieren bewegen bij iedere ademhaling. Hij heeft het dan echt erg zwaar. Zwaar astma met ook hartproblemen.
Ik ben ’s middags met Richard naar de Jenkins nursery geweest en we hebben de hele pick-up truck volgeladen met planten. Daarna heb ik Maradonna helemaal geborsteld en ook Traveler heeft een flinke borstelbeurt van me gekregen. Vervolgens heb ik Richard geholpen met het aanleggen van een Engelse tuin voor hun huis. Richard groef de gaten en ik plantte ze weet vol. Lekker in het zonnetje in de tuin werken, wat wil je nog meer?!
’s Avonds gingen we in Mandeville eten met een groot deel van de duikgroep van vorig jaar. Richard had dit geregeld! Echt geweldig. Rob en zijn nieuwe vriendin waren er, en ook Annanth en Mamantha. Annanth is de anesthesist waarmee ik vorig jaar ook mee ben geweest naar het ziekenhuis en de ER waar hij werkt. Richard en Annanth hadden het erover dat ik maar in Louisiana als arts moest komen werken. Heel verleidelijk maar voorlopig iig geen optie. Dat is nog verder weg als Rotterdam ;)
Het diner was overigens in een Indiaas restaurant. Ik had de meest milde curry besteld. Hoewel ik dacht inmiddels wel wat aan de kruidige keuken gewend te zijn, was dit me toch nog iets te sterk. Ik schaamde me best, want het was verder best wel lekker, maar ik trok dit gewoon even niet.

Donderdag ben ik met Sophia naar de ranch van Hilda geweest. Ook heb ik nog een beetje geholpen met de paarden, sandwiches voor iedereen gemaakt en ook heb ik dr Cooper, Lorraine, Cathy en Hilda weer gezien. Heel kort heb ik nog even op Travel Times gereden. ’s Avonds zouden we uit eten gaan met Tiffany, echter moest ze overwerken en ging ze het niet redden. Dit was erg jammer, maar ik had haar tenslotte in NL nog gezien. Sophia, Richard en ik zijn toen naar Folsom gegaan en hebben een nieuw restaurant geprobeerd. De bediening had het nog niet helemaal door, maar het was iig erg lekker en vooral de worteltaart toe was geweldig!

Vrijdag ben ik al vroeg afscheid gaan nemen van Maradonna. Ik ga hem niet meer terugzien. Het was wel even verdrietig, maar het is goed zo. Ook de andere dieren heb ik kort gedag gezegd. Richard en Sophia hebben me uitgezwaaid, waarna ik over Amite en door de moerassen terug ben gereden naar New Orleans. Aldaar heb ik de auto ingeleverd en vloog ik naar New York, La Guardia. We vlogen pal naast Manhattan op en vanuit het vliegtuig zagen de gebouwen er al enorm hoog uit!
Op het vliegveld aangekomen heb ik nog even moeten wachten op Jiska en Mariska. Het bleek lastig om met het OV bij het vliegveld te komen. Nadat we elkaar weer gezien hadden, zijn we met een yellow cab terug naar Manhattan gegaan!
Echt waar: ongelooflijk!! Dat zoiets bestaat! Enorme gebouwen, grote hoeveelheden beton, veel natuur (raar maar waar) en ook enorme hoeveelheden mensen! Ons hotel was erg goed, en we zijn gelijk de stad in gegaan. In een barretje op 6th avenue (alle straatnamen zijn nummers!) hebben we wijntje/cocktail gedronken waarna we bij een Cubaan heerlijk hebben gegeten. Uiteindelijk vroeg ons bed in gedoken.

Zaterdags zijn we naar Times Square gelopen langs het Empire State Building op. Broadway en het Theatre district hebben we gezien. MTV was op zoek naar figuranten etc. Ik kan alles omschrijven maar de foto’s spreken voor zich denk ik. We zijn doorgelopen naar Central Park wat zeer herkenbaar van films was. Door via de rijke wijk (upper east town) via de designer wijk (waar de boetiekjes met designer jurkjes waar Jiska en Mariska met maatje 0 prima inpassen maar Ellis toch echt veel te groot voor is) naar Lower Manhattan. Jiska heeft getrakteerd op een etentje bij de Mexicaan! Heerlijk! Dank je Jis! En toen weer naar het hotel. Toch weer een vroege avond. Bekaf van al het rondsjouwen.

Zondagochtend hadden we al vroeg de koffers ingeleverd bij het hotel en zijn we na de bagels met creamcheese en koffie bij de Deli op de hoek, weer vroeg op pad gegaan. Met de metro belandden we eigenlijk per ongeluk in Brooklyn, waarna we met een andere metro in zuidelijk Manhattan terechtkwamen. Daar hebben we de boot genomen naar Liberty Island en Ellis Island. Het Vrijheidsbeeld is echt enorm van dichtbij. Ook het gebouw op Ellis Island (welja! Er is een eiland naar me vernoemd!) was indrukwekkend, als je je indenkt dat dit het eerste gebouw was waar al die immigranten als eerste kwamen als ze naar de VS kwamen.
Vervolgens zijn we naar ground Zero gelopen, waar je niets kon zien. En dit bedoel ik niet omdat er niets was….nee, je mocht gewoon niet kijken. Alles was afgezet met doeken en daar waar kijkgaten waren werd je weggejaagd! Dan moest je maar naar het museum gaan! Tssss…. Ook foto’s maken was uit den boze.
Via China town en Little Italy zijn we doorgelopen naar de shops op broadway en 2nd avenue.
Na nog wat gewinkeld te hebben zijn we naar een bar tegenover ons hotel gegaan waar natuurlijk nog een wijntje, en voor mij een cosmopolitan (dat hoort immers bij NY) werden besteld. Vervolgens is Mariska met de trein weer naar huis gegaan en hebben Jiska en ik de yellow cab naar JFK airport genomen, alwaar we aan een lange terugvlucht begonnen. Deze keer gelukkig geen noemenswaardige vertraging. Op schiphol stond mam ons al op te wachten op het balkon, haha. Wij hadden mam eerder gezien als andersom.
Jiska is zelf met de trein naar huis gegaan, en mam en ik hebben ook de trein naar Arnhem genomen.
De rest van de dag heb ik gevochten tegen de moeheid. ’s Avonds om 7 uur zat ik echter achter de computer en ineens was ik weg. Volgens mam heb ik nog wat onzin uitgeroepen, en ben ik toen naar bed gelopen. Vanochtend (of eigenlijk vanmiddag) werd ik om 13u pas weer wakker. Ik ben blij dat ik nog wat dagen vrij heb genomen want ik ben zeker nog niet in staat patiënten te zien. De Jetlag komt harder aan dan verwacht.

Oh ja, Ad en Geesje: we hebben nog iets heel leuks voor jullie meegebracht! Verrassing!

Al met al hebben we echt een toptijd gehad in de VS! We hebben veel geleerd en ook echt genoten! Het was absoluut de moeite waard.

Iedereen bedankt voor alle leuke en lieve berichtjes!

Veel liefs Ellis en Jiska